Als je naar een nieuw land met een andere taal zou verhuizen en de hond mee zou nemen, zou je huisdier waarschijnlijk moeite hebben om de bevelen van de lokale bevolking te begrijpen, volgens een nieuw onderzoek waarin wordt gekeken naar hoe de hersenen van honden reageren op verschillende talen.
MRI-scans onthulden dat de hersenen van honden bekende en onbekende talen kunnen onderscheiden, waardoor ze de eerste bekende en tot nu toe enige niet-menselijke dieren zijn die het verschil tussen menselijke talen kunnen zien.
De nieuwe studie, die op 12 december 2021 online werd gepubliceerd in het journal NeuroImage, is uitgevoerd door hoofdauteur Laura Cuaya, een neurobioloog aan de Eötvös Loránd University in Hongarije, die onlangs samen met haar hond Kun-kun van Mexico naar Boedapest verhuisde.
Cuaya en haar team trainden 18 honden, waaronder Kun-kun, om bewegingsloos in een MRI-machine te liggen, zodat de onderzoekers hun hersenen konden scannen. Terwijl de honden werden gescand, speelden de onderzoekers drie verschillende opnames af: een Spaanse lezing uit het beroemde kinderboek ‘The Little Prince’; een Hongaarse lezing uit hetzelfde boek; en een reeks menselijke geluiden die helemaal niet op spraak leken. Alle honden waren in aanraking gekomen met slechts één van de twee talen, wat betekent dat de ene hen bekend was en de andere onbekend.
De hersenscans suggereerden dat de honden niet alleen duidelijk onderscheid konden maken tussen spraak en niet-spraak, maar dat ze ook verschillend reageerden op bekende en onbekende talen, aldus een verklaring van de onderzoekers.
De onderzoekers vermoeden dat de primaire auditieve cortex en secundaire auditieve cortex in de hersenen van honden (beide gelegen in de temporale cortex die ongeveer op oorhoogte in de schedel zit) honden in staat stellen om spraak in twee stappen te verwerken, bekend als ‘hiërarchieverwerking’. zei Cuaya. ‘De primaire auditieve cortex detecteert of een geluid spraak is of niet,’ zei ze. ‘Dan maakt de secundaire auditieve cortex onderscheid tussen een bekende en een onbekende taal.’
Tijdens de experimenten ontdekten onderzoekers ook dat oudere honden meer activiteit vertoonden in de secundaire auditieve cortex van de hersenen, wat suggereert dat ze beter waren in het onderscheiden van bekende en onbekende talen dan jongere honden. ‘Ik denk dat de belangrijkste reden [dat oudere honden beter zijn in het onderscheiden van talen] de hoeveelheid blootstelling aan de taal is,’ zei Cuaya. ‘Oudere honden hebben meer mogelijkheden gehad om naar mensen te luisteren terwijl ze praten.’
