‘Als je samen iets tot een goed einde brengt en dat het ook nog een supergave operatie is: daar word je enthousiast van!’
Een dierenarts in hart en nieren die een beetje adrenaline in haar leven nodig heeft en die graag wordt geprikkeld door lastige casussen. Nicole Willems is dierenarts chirurg op de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. Als zij haar chirurgie examen haalt, mag zij zich specialist chirurgie noemen. Na tweeënhalf jaar werken als dierenarts in de eerstelijnszorg kwam zij erachter dat voor haar de uitdaging in complexe chirurgische casuïstieken ligt. Deze uitdaging heeft zij gevonden op de faculteit Diergeneeskunde binnen de afdeling chirurgie voor gezelschapsdieren: ‘Ik ben echt een clinicus in hart en nieren en de combinatie met het opleiden van dierenartsen en het nauw betrokken zijn bij wetenschappelijke onderzoek, zorgen ervoor dat ik mij binnen ons academisch centrum als een vis in het water voel.’ Hoe ziet een dag van een chirurg op de faculteit Diergeneeskunde eruit en hoe gaat dit samen met het geven van onderwijs aan studenten Diergeneeskunde?
In het begin moest zij wennen aan het wat stroperige van de academische wereld maar juist nu geniet zij van de combinatie tussen onderwijs, onderzoek en patiëntenzorg. ‘Ik vind het echt heel leuk om studenten gaandeweg te zien groeien, vooral als ze wat meer zelfstandig worden. Ik merk dat de faculteit een hele stimulerende omgeving is; studenten hebben vaak hele prikkelende vragen.’ In een team van ongeveer 15 mensen werkt Nicole op de afdeling chirurgie. De dagen en weken op de faculteit zijn afwisselend en bijna bij iedere stap zijn studenten betrokken. Ze assisteren bij operaties, voeren gesprekken met eigenaren en onderzoeken patiënten onder toezicht op de poli. ‘Er zitten wel wat verschillen tussen de faculteit en een eerstelijns praktijk. Op de faculteit zien we vrij gecompliceerde patiënten, juist dat wat mijn werk in de academie als chirurg zo leuk maakt. Wij voeren relatief weinig standaardprocedures uit en die afwisseling heb ik nou juist nodig en vooral de complexiteit van sommige casuïstieken boeit mij enorm.’
Op de faculteit in Utrecht wordt doorgaans gewerkt op verwijzing en er is in het algemeen meer mogelijk dan in de meeste andere klinieken. ‘Wij kunnen vaak innovatieve behandelingen aanbieden, bijvoorbeeld als een behandeling nog in een onderzoeksfase zit. Het voordeel is tevens dat wij meerdere multidisciplinaire overleggen hebben, waarin we voor een individuele patiënt een optimaal behandelplan op kunnen stellen. Mensen zijn in de afgelopen jaren anders omgegaan met hun gezelschapsdieren. Ze worden steeds vaker beschouwd als een gezinslid, waarvoor hun baasjes graag de beste behandeling willen.
het is waanzinnig om onderdeel van een chirurgisch team uit te maken, waarin uiteindelijk iedereen een bijdrage levert aan een vernieuwende behandeling van een geliefd gezelschapsdier
De complexe behandelingen maken de combinatie van onderwijs en patiëntenzorg soms lastig. ‘Het spreekt natuurlijk voor zich dat een hele specialistische ingreep interessant is voor studenten, maar niet per se representatief voor het werk dat zij zelf zullen gaan doen. Het is onvermijdelijk dat je niet altijd een-op-een aansluiting vindt met hun uiteindelijke werkveld, maar gelukkig is er in de afgelopen jaren hard gewerkt om dit te verbeteren en zal daar in het nieuwe masterprogramma ook meer op ingezet worden. Het doel van de opleiding is natuurlijk studenten zo goed mogelijk voor te bereiden op hun toekomstige werkplek. Ik vind het belangrijk, maar vooral ook leuk om studenten in hun ontwikkeling te stimuleren en te laten groeien.’ Door middel van externe stages is de kloof tussen de opleiding en het werkveld al kleiner gemaakt. ‘Ten opzichte van het curriculum waar ik ooit in heb gezeten is dat echt een enorme verbeterslag.’
Voor Nicole is het opereren in een specialistisch team toch wel het leukste van het vak. ‘Als je samen iets tot een goed einde brengt en dat het ook nog een supergave operatie is: daar word je enthousiast van! Zoals de operatie waarbij we een 3D-geprinte schedel in een patiënt hebben geplaatst. Ja, het is waanzinnig om onderdeel van een chirurgisch team uit te maken, waarin uiteindelijk iedereen een bijdrage levert aan een vernieuwende behandeling van een geliefd gezelschapsdier.’
