Uit een door Duke University geleid onderzoek blijkt dat tuimelaars (een dolfijnensoort) minder calorieën verbranden naarmate ze ouder worden, net als mensen.
Het is de eerste keer dat wetenschappers een leeftijdsgerelateerde metabole vertraging hebben gemeten bij een andere grote soort naast mensen, zei de auteur Rebecca Rimbach, postdoctoraal medewerker in evolutionaire antropologie bij Duke.
Rimbach heeft energieverbruik en andere aspecten van fysiologie bestudeerd bij dieren, variërend van muizen tot apen. Maar gegevens over de innerlijke werking van zeezoogdieren zoals dolfijnen en walvissen zijn schaars, zegt ze. Dat komt omdat het moeilijk is om herhaalde metingen uit te voeren bij deze dieren.
De onderzoekers bestudeerden 10 tuimelaars in de leeftijd van 10 tot 45 jaar die leefden in twee zeezoogdierenfaciliteiten, het Dolphin Research Center in Florida en Dolphin Quest in Hawaii.
Om hun gemiddelde dagelijkse stofwisseling te meten, gebruikten de onderzoekers de ‘dubbel gelabelde watermethode’. Deze wordt sinds de jaren tachtig gebruikt om het energieverbruik bij mensen te meten. Het is een methode waarbij de dieren een paar ons water moeten drinken met natuurlijk voorkomende ‘zware’ vormen van waterstof en zuurstof, en vervolgens wordt bijgehouden hoe lang de dieren nodig hebben om ze uit te spoelen. Verder werd regelmatig het bloed en urine van de dolfijnen gecontroleerd. Door de niveaus van zware waterstof- en zuurstofatomen in het bloed of de urine te analyseren, kon het team berekenen hoeveel koolstofdioxide de dolfijnen elke dag produceerden, en dus hoeveel calorieën ze verbrandden tijdens hun leven.
Wat ze vonden verraste hen. De onderzoekers verwachtten dat dolfijnen een opgevoerd metabolisme zouden hebben, aangezien dolfijnen net als mensen warmbloedig zijn, en om warm te blijven in water meer energie nodig is dan in lucht. Maar ondanks het feit dat ze onderwater leven, ontdekten ze dat tuimelaars 17% minder energie per dag verbranden dan verwacht voor een zeezoogdier van hun grootte.
De wetenschappers merkten ook enkele van dezelfde tekenen van metabolische veroudering op die veel voorkomen bij mensen. De oudste dolfijnen in het onderzoek, beide in de veertig, gebruikten elke dag 22% tot 49% minder calorieën dan verwacht voor hun lichaamsgewicht. En net als bij mensen, eindigden meer van die calorieën als vet in plaats van spieren. Dolfijnen van in de veertig hadden lichaamsvetpercentages die 2,5 keer hoger waren dan hun dolfijnen onder de 20.
Het was niet vanwege een gebrek aan lichaamsbeweging, zei Rimbach. Dolfijnen zijn geweldige atleten, in staat om 3 meter de lucht in te springen en naast motorboten te zwemmen met hoge snelheden.
De dolfijnen in het onderzoek werden geobserveerd terwijl ze salto’s maakten, uit het water sprongen en ze bleven actief tot in de veertig.
Maar het metabolische patroon bleef hetzelfde, ongeacht hun activiteitsniveau.
‘En het is ook niet omdat ze te veel eten,’ zei Rimbach. De onderzoekers registreerden hoeveel haring en andere vissen de dolfijnen aten, en ze ontdekten dat de oudere, dikkere dolfijnen in het onderzoek eigenlijk minder calorieën aten.
De onderzoekers zeggen dat dergelijk onderzoek licht kan werpen op factoren naast voeding en levensstijl die ten grondslag liggen aan leeftijdsgerelateerde gewichtstoename bij mensen.
